Wprowadzanie przez firmę Apple wyświetlacza wysokiej jakości do iPhone’a 4 rozpoczęło gonitwę producentów za cyferkami i produkcję coraz lepszych ekranów w smartfonach. Nie wyszyscy jednak wiedzą, że tak naprawdę nie o liczby tu chodzi, a o jasność wyświetlacza, kąty widzenia i odzwierciedlenie barw.

Retina

Wspomniane Apple wraz ze sztabem swoich marketingowców ukuło termin Retina, którym będą nazywane wszystkie wyświetlacze tej firmy. Retina stosowana jest nie tylko do smartfonów, ale też MacBooków czy tabletów iPad. Ogromne zagęszczenie pikseli daje dwukrotnie większą rozdzielczość niż w ekranach konkurencyjnych firm. Retina bazuje na panelu klasy IPS, który zapewnia szerokie kąty widzenia oraz naturalne barwy.

 

Dobra passa Apple nie trwała długo – do walki na piksele stanął najpierw Samsung. W serii smartfonów Galaxy S oraz, jeszcze wcześniej w modelu Wave, koreański producent wykorzystał technologię Super AMOLED. Nowe ekrany Samsunga charakteryzowały się tym, że panel dotykowy był połączony ze szkłem pokrywającym ekran. Ponadto zauważalne było zwiększenie jasności (o 20%), zmniejszenie refleksów (o 80%) oraz, co najważniejsze, zmniejszenie zużycia energii (o 20%).

AMOLED

Warto zaznaczyć, że Super AMOLED (Super Active-Matrix Organic Light-Emitting Diode) ewoluował wraz z kolejnymi modelami telefonów Samsung i zyskał kolejne wersje: Plus, w którym znajdziemy większa ilość subpikseli (3 na piksel) oraz AMOLED HD, który oferuje zagęszczenie pikseli na poziomie 306 p. AMOLED-y cechuje ponadto obraz mniejszej ziarnistości niż w modelach konkurencyjnych firm.

Kolejną ważną cechą matryc Samsunga jest technologia PenTile. Jej zastosowanie, dzięki zwiększeniu zielonego subpiksela, znacznie wydłuża żywotność ekranów. Urządzenie wyposażone w rozdzielczość większą niż 330 PPI i ekran Super AMOLED wykonany w technologii Pen Tile daje ogromny komfort użytkowania nawet po wielu latach od jego produkcji.

Przeciwnicy ekranów Super AMOLED wypominają natomiast zbytnie przejaskrawienie kolorów, nasycenie ich ponad normę oraz przechodzenie barw w odcień zieleni. Po dłuższym użytkowaniu Super AMOLEDÓW wspomniane cechy przestają być tak widoczne ze względu na przyzwyczajenie.

 

PueMotion HD+

Ciekawe rozwiązanie prezentuje Nokia. Ich ekran nazywany jest PureMotion HD+ i oferuje rozdzielczość 1280 x 768 pikseli oraz świetne odwzorowanie barw, dobre kąty widzenia i możliwość komfortowego użytkowania w pełnym świetle. Ekran Pure Motion umożliwia obsługę w rękawiczkach, a dzięki częstemu odświeżaniu mamy wrażenie niezwykłej płynności działania.

 

TRILUMINOS

Japończycy z firmy Sony, podobnie jak konkurencja, opatentowała własne nazewnictwo swoich paneli. TRILUMINOS znany z telewizorów Bravia został przenesiony w świat mobilny. Na podstawie tej technologii został zaprojektowany ekran w Xperii Z Ultra. Chwalono jasność, kąty widzenia i realistyczne odwzorowanie kolorów. TRILUMINOS posiada również czynnik X-Rality, który analizuje wyświetlaną treść i w zależności od potrzeby zwiększa kontrast lub ostrość.

 

Wspomnieć należy również o innych typach ekranu. Pierwszym z nich jest Super LCD stosowany przez HTC i charakteryzujący się wyświetlaniem realistycznych kolorów i znacznie większej jasności niż w Super Amoledach. Super LCD nie może jednak konkurować jednak z matrycami IPS, które z jasnością dochodząca nawet do 700 nitów prześcigają wszystkich konkurentów.

Na koniec warto zastanowić się nad odpowiedzią na pytanie: który wyświetlacz jest najlepszy? Jeżeli wybieramy telefony z wyższej półki powinniśmy kierować się raczej względami estetycznymi oraz dodatkowymi funkcjonalnościami telefonu: różnicę między ekranami topowych smartfonów zobaczymy tak naprawdę dopiero pod mikroskopem. Wybierając urządzenia tańsze warto wziąć je do ręki i sprawdzić jak zachowuje się ekran przy największej jasności, czy kolory są żywe czy raczej wyblakłe. Jeżeli uda nam się znaleźć szczegółowe dane, to wybierzmy modele z zagęszczeniem do 330 PPI – większej liczby pikseli nasze oko po prostu nie jest w stanie zobaczyć.